Schipper mag ik overvaren?

Inmiddels hebben we drie dagen op de fiets gezeten en zijn via Ba Tri aangekomen in Trà Vinh. Het landschap is hier mooi en afwisselend en als een echte rivierdelta net als Nederland zo plat als een dubbeltje. De enige hoogtemeters maken we als we een brug of een dijkje op moeten. De natuur is mooi en de route wordt verder omzoomd door viskwekerijen, rijstvelden en een enkele kokosplantage. De route voert ons over het algemeen over kleine weggetjes van wisselende kwaliteit. Het verkeer is typisch Aziatisch: veel brommertjes en maar weinig auto’s. En we moeten een paar keer per dag met de pont over. Die oversteekjes zijn vaak aanzienlijk; geen Maas- of Waaltype pontje maar een 3 kilometer brede rivier oversteken. Het zijn wel aangename rustpunten. Tot nu toe zit het mee met de oversteken. Tot tweemaal toe konden we een veer die maar eenmaal per uur ging direct oprijden. Onderweg vallen ons ook weer de gebruikelijke verbaasde blikken ten deel. Er komen hier weinig Europeanen langs en helemaal niet op de fiets. Vooral kinderen durven je dan ook nog aan te spreken. Met ‘Hello’ zijn ze meestal door hun Engelse woordenschat heen, dus dan wordt het lastig, maar gisteren hebben we met een paar kids een poging gedaan te leren tellen in het Vietnamees en zij in het Engels. Lukte maar matig, maar schik hadden we wel. Vandaag ook weer bijtijds in ons hotel en daarna de stad verkend. Heerlijk op een terrasje in het park wat gedronken en vanavond op zoek naar een gelegenheid om wat te eten. Dat lukt hier ook altijd prima.