De langste dag

De rustdag en de daarop volgende etappe zitten er al weer op. De rustdag zaten we in een heerlijk resort met een zwembad en een terras aan het water. Dus de dag werd gevuld met een matineus rondje hardlopen voor Martin, een uitgebreid ontbijtbuffet, een rondje door het stadje, lekker zwemmen, boekje lezen en op het terras genieten van een drankje en lekker eten. Dat is prima uit te houden. Maar aan al dat gelanterfant is een abrupt einde gekomen, want voor vandaag stond een van de mooiste maar ook de langste etappe op de rol. Na 86 kilometer over kleine weggetjes door een schitterend landschap zijn we aangekomen bij het hotel waar we ons bivak hebben opgeslagen. Schitterend aan zee gelegen en wederom met een zwembad waar we heerlijk kunnen afkoelen. Op twee kilometer voor het einde van de etappe werden we zowaar geconfronteerd met een tropisch buitje dat over zee kwam aanwaaien. Het ging niet erg hard maar wel zodanig dat we een paar spullen wilden veiligstellen en dus schuilden we onder een boom bij een huis. Er werd direct gewenkt dat we ook op de veranda bij het huis mochten schuilen. Zoals een tropisch buitje betaamd, was het na een minuut of 5 tot 10 weer voorbij en konden we het laatste stukje naar onze eindbestemming afleggen. Voldaan overdenken we deze dag aan de rand van het zwembad; met 582 kilometers van de route afgelegd en nog 500 voor de boeg hebben we sinds vandaag de helft van de tocht achter ons. Verder is de belangrijkste vraag die rest: Waar gaan we eten vanavond? Wat kan het leven zwaar zijn...