Geen brug te ver

Dit is al weer het op een na laatste verslagje van onze tour. Nog twee etappes en we zijn weer in Saigon. De afgelopen twee dagen waren wederom schitterend. De eerste dag fietsten we door een gebied waar veel uiteenlopende producten geproduceerd werden. Bakstenen, boten, rieten matten en wierookstokjes bijvoorbeeld. En allemaal kleinschalig. Het mooie hier in Azië is dat ze heel veel langs de weg leggen om bijvoorbeeld te drogen. Dat levert mooie kleurrijke plaatjes op. De nacht hebben we doorgebracht in Can Tho in een hotel aan de gezellige boulevard. Wel een toeristisch stadje en dat was even wennen ineens weer Europeanen om je heen. Veel minder leuk. We hebben opnieuw heerlijk streetfood gegeten op een pleintje vol etensstalletjes. De sfeer was uitbundig want Vietnam voetbalde tegen Maleisië en stond 2-0 voor. Vandaag zijn we via de enorme Can Tho brug de stad weer uit gefietst. Voor het beeld: deze brug is tweemaal zo hoog en tweemaal zo lang als de Van Brienenoordbrug. De tocht van vandaag ging weer door een landbouwgebied waar naast uiteraard veel rijst ook courgettes, bananen en andere gewassen verbouwd werden. Aan het eind van de dag zijn we aanbeland in Vinh Long in een hotel aan de oever van de rivier. Het bijzondere is dat we de Can Tho brug van hieruit nog steeds kunnen zien. Maar op het terras achter een biertje in de wetenschap dat je die al in de zak hebt is dat niet zo vervelend. Voor het eten nog even over de markt gelopen en de vismarkt vol levende vis en een bak vol slangen was weer bijzonder. De avond afgesloten met lekker eten en een echte espresso, die hier zowaar te krijgen was.