IJs en weder dienende

Weer twee dagen verder, dus tijd voor een nieuw verslag. Gisteren zijn we uit ons mooie hotel in Parit vertrokken. Aangezien we de enige gasten waren werd het ontbijt op de kamer geserveerd, wat een luxe! De etappe naar Tuluk Intan was vlak, dus dat viel mee. Helaas was er een brug in de route afgesloten en moesten we uitwijken naar een alternatieve route die over een relatief drukke weg liep en ook nog eens langer was dan de oorspronkelijke. Wel blij dat we vooraf hoorden dat de brug dicht was, anders was de omweg nog veel groter geweest. Maar na zo’n tocht smaakte het biertje, waar je trouwens wel wat moeite voor moet doen om het te bemachtigen in dit overwegend islamitische land, extra lekker.
Vandaag, donderdag, ging de tocht verder maar Sungai Besar. Na een stukje doorgaande weg zijn we met een klein pontje de rivier over gestoken en vervolgde de route op kleine weggetjes tussen palmplantages. Eenmaal buiten de plantages was het weer lunchtijd en streken we neer bij één van de restaurantjes langs de weg. Zoals vaak levert het weer hilariteit op bij de bezoekers als er een paar fietsende Hollanders neerstrijkt. De persoon die het best Engels spreekt probeert te achterhalen waar we vandaan komen en waar we naartoe gaan. Na het heerlijke eten willen we betalen, waarop één van de mannen zegt: “I paid your meal”. Waarvoor we hem bedanken en als we vragen waarom verteld hij dat hij ook fietser, mountainbiker is. Dan volgt nog even een gebruikelijke fotosessie en gaan we verder voor de laatste loodjes naar Sungai Besar. Tijdens dat laatste stukje komen we nog een ijscoman tegen die ons tegemoet rijdt. Er is weinig nodig om ons te verleiden tot een ijsje. Wel moeten er uiteraard weer foto’s gemaakt worden. Voldaan bereiken we ons hotel om na een heerlijke warme douche het stadje eens te gaan verkennen en een terrasje op te zoeken.