Pracht en praal

Gisteren hebben we een bescheiden etappe gereden van Melaka naar Muar. In de route zat een keuze voor een stuk door de Kampung waar we goed op de kilometerstanden moesten letten om de juiste afslagen te nemen, of de veilige route via de hoofdweg. Aangezien wij van mening zijn dat "life needs to be a bit spicy" kozen wij natuurlijk voor de Kampung route. Die was prima te doen en de afslagen op de route waren goed te vinden. Totdat we ergens op een we heel dubieus en drassig paadje langs een afwateringskanaaltje terecht kwamen en we ernstig begonnen te twijfelen of we wel goed zaten. Maar het laatste herkenningspunt van ongeveer een kilometer terug klopte. Na bestudering van de kaart, dat gaat tegenwoordig erg makkelijk op je telefoon waarbij de GPS je exact verteld waar je bent, besloten we om door te zetten en in uiterste nood met behulp van de kaart onze weg te vinden. Na nog een kilometertje gezwoeg over het drassige paadje kwamen we exact op het beschreven moment weer op een verharde weg uit. Met wat palmbladeren hebben we de ergste bagger van onze fiets gepoetst en ons voorgenomen de fietsen bij de eerste de beste carwash, van die afdakjes langs de weg waar ze je auto met de hand wassen, te laten soppen. Maar waar we ze anders aan de lopende band tegenkwamen, nu nergens te bekennen. Dus kwamen we later met onze baggerfietsen en schoenen bij het hotel aan. Op kousenvoeten naar binnen dus maar en de fietsen konden in de parkeergarage.
Op verkenningstocht in de stad later die middag wilden we een foto maken van een Hindoe tempel. Er liepen wat mannen rond die op onze vraag of het OK was dat we op het terrein kwamen voor een foto vertelden dat we om zes uur terug moesten komen. Dan was er een ceremonie en deden ze een testrit met een praalwagen voor een groot Hindoefestival in december. Zo gezegd, zo gedaan. Om zes uur waren we weer bij de tempel en was er een ceremonie. Toen we voor de open deur stonden te kijken werden we gewenkt om binnen te komen. Een indrukwekkend tafereel dat diende om de praalwagen in te weiden. Later weer naar buiten en daar werd de wagen opgetuigd en de twee stieren ingespannen. Toen de rondgang door de stad. Een schitterend tafereel.
Vandaag weer een iets langere etappe door het mooie landschap hier. Vannacht had het geregend en de lucht was dreigend toen we vanochtend vertrokken, maar uiteindelijk was het weer een mooie, warme en droge dag. Met tijdens de tocht de gebruikelijke hartelijke begroetingen van veel Maleisiërs. Met als hoogtepunten een spontane high five met een man aan de kant van de weg en bij aankomst hier in Batu Pahat de politie die een auto staande had gehouden en stond te bekeuren, maar bij ons passeren wel met een grote glimlach de duimen naar ons omhoog deed. Gisteren vertelde een man ons bij de tempel waarom. 'We zijn trots op ons land en zijn vereerd dat iemand de moeite neemt om ons land te bezoeken. Welcome in Malaysia.'


Judith & Martin