De laatste loodjes

Die wegen ook deze keer het zwaarst. De op één na laatste rit was met 97 km op de beschrijving veruit de langste tot nu toe. En een beschreven route van 97 wordt in de praktijk 100+... Maar vol goede moed togen we vroeg van start. De route van vandaag voerde over relatief grote wegen, al hadden we het alternatief om de echte hoofdweg te pakken en de etappe met 10 km in te korten terzijde geschoven. Het was zaterdag, dus we kwamen relatief veel race-fietsende of ATB-ende Maleisiërs tegen die zoals gebruikelijk enthousiast reageerden. Altijd gedag zeggen, of als ze ons inhaalden een praatje aanknopen. Vorige week hebben we zelfs al fietsend selfies gemaakt met een paar wielrenners. In het begin van de middag stopten we bij een winkeltje om onze dorst te lessen. Een koud blikje fris gaat er zo af en toe wel in als afwisseling van al dat water. We zaten op een krukje in het winkeltje wat te praten met de eigenaresse, zien we een man zijn zoontje met onze fietsen op de foto zetten. We raken in gesprek, maken nog een paar foto's samen en hij vertelt dat hij leraar is en ook fietser. Hij neemt zijn leerlingen mee op de fiets. Vervolgens wil hij ons per sé nog wat aanbieden en aangezien we genoeg gedronken hebben laten we ons trakteren op een verkoelend ijsje. Als het aan hem gelegen had had hij ons ook nog van koekjes en andere etenswaar voorzien. Toen hij weer weg was kwam de eigenaresse weer op ons af en vroeg of we verse ananas wilden proeven. Ze schilde rap een ananas die heerlijk smaakte en kwam toen nog met een tweede van een andere soort om het verschil te proeven. We mochten er niets voor betalen en kregen zelfs allebei nog een flesje water mee om de Maleisische warmte te doorstaan. Al met al had de korte stop wat langer geduurd dan gepland, maar was de innerlijke mens weer perfect verzorgd en hadden we weer twee leuke ontmoetingen gehad. De laatste kilometers van de tocht verliepen zonder problemen, hoewel het beste er wel af was. Neergestreken in een leuk hotelletje aan zee en lekker gegeten op de boulevard als afsluiting van een intensieve dag.
Op zondag de afsluitende rit naar Singapore van 83 km. De eerste 55 nog door Maleisië en de rest door de stadstaat Singapore. Het eerste deel van de etappe was door karakteristiek Maleisisch landschap. Het tweede deel van het Maleisische stuk werden de wegen allengs groter en breder, tot we uiteindelijk op een soort 6-baans snelweg reden. Blijft bijzonder. In Nederland zou je nooit met je fiets op zo'n weg komen, maar in Azië zie je op dit soort wegen vaak snel en langzaam verkeer door elkaar. En ik moet zeggen, het verkeer hier houdt goed rekening met je. Ze geven je de ruimte en auto's blijven ook zonder problemen een tijdje achter je rijden als ze er niet langs kunnen. Heel relaxed in het verkeer. In Nederland zouden ze allang doorgedrukt hebben. Rond lunchtijd stopten we bij een garage om te vragen of er in de buurt een carwash was om de bagger van een paar dagen geleden eindelijk eens van onze fietsen te spuiten. Die was er niet maar ze hadden zelf een tuinslang die we mochten gebruiken, dus toen was het klusje snel gefixed. Bij de overburen nog onze laatste Maleisische maaltijd en we waren klaar voor de rest van de etappe. Na een paar kilometer waren we bij de grens waar we door de gebruikelijke formaliteiten moesten. Tussen de hordes motoren en brommertjes met onze fietsen in de rij eerst een Maleisische exit stempel halen, dan de brug over naar Singapore. Daar weer de documentatie invullen, paspoorten stempelen en door maar weer. We kwamen Singapore binnen via de buitenwijk Woodlands waar ook Givaudan gevestigd is. Dus maar een ommetje voor een paar foto's. Daarna door naar het hotel, wat nog een hele klus was. Sowieso omdat het nog 20 km was, maar ook omdat het fietsen door de stad niet echt opschoot. Maar uiteindelijk bereikten we eind van de middag ons hotel van waaruit we de komende dagen Singapore gaan verkennen. Maleisische Ringgits gewisseld voor Singapore dollars en we kunnen er weer tegen.