Grensgeval

Tja, dan is het tweede Vietnam weekend al weer aangebroken en staat de derde en laatste week al weer voor de deur. Gisteren hadden we slechts een relatief korte etappe die ons naar Ha Tien bracht. Onderweg de gebruikelijke omgeving van rijstvelden en viskwekerijen. Het zonnetje scheen weer flink, dus we hadden er geen bezwaar tegen dat we vroeg in de middag al bij ons hotel incheckten en op zoek konden naar een terrasje. Toen we bijna bij een mooie gelegenheid aan de rivieroever aankwamen begon het licht te regenen uit de loodgrijze lucht die aan kwam drijven. Maar wij dachten mooi overdekt te zitten, dus geen man overboord. Dat was een misrekening. Toen we net aan onze Vietnamese ijskoffie zaten begon het te hozen en zo hard te waaien dat de regen horizontaal over het terras kwam. De eigenaar loodste ons naar een binnengedeelte waar we droog konden zitten en waar het personeel ook kon schuilen. En ook deze tropische bui was weer binnen afzienbare tijd voorbij en nadat het terras weer wat op orde was gebracht konden we buiten verder. De vrijdagavond was een gezellige boel met allemaal terrassen op de boulevard. Alleen de muziek van de live band was niet helemaal onze smaak. Vandaag hebben we de op een na langste etappe weggetrapt. Het voelde als de zwaarste want het parcours zat vanwege zijn eentonigheid en drukte van de weg niet mee. Een groot deel van de route volgde de grens met Cambodja. Onderweg nog langs het monument van Ba Thuc gekomen. Dat is een apart gevormde pagode ter nagedachtenis aan het feit dat de Cambodjaanse Rode Khmer het dorp destijds heeft uitgemoord. Die moordpartij was mede de reden dat Vietnam destijds Cambodja is binnen gevallen en de Rode Khmer heeft verdreven. Met ons portie geschiedenis op zak zijn we aangekomen in Tri Ton. Morgen gelukkig weer een kortere etappe.